Het is de bekendste fontein van Rome, wellicht van heel Italië: Fontana di Trevi (Trevifontein). Hoewel het er het hele jaar ontzettend druk is, moet je dit bijzondere monument gezien hebben bij een bezoek aan Rome! Je wilt toch immers ook zéker weten dat je hier ooit terug zult komen? Om je goed voor te bereiden geef ik je hier wat leuke weetjes en achtergrondinformatie.
De Trevifontein is niet de eerste fontein op deze plek. Ook voor de bouw van de Trevi in 1732 was er een kleine fontein te vinden op dit plein. De fontein markeerde het einde van het acquaduct Virgo dat al in 19 v.Chr. was aangelegd. Paus Urbanus VIII wilde in 1629 al een vervanger voor de fontein en gaf Bernini de opdracht een schets te maken. Toen de Paus in 1644 echter stierf, gingen de plannen weer de la in en werd er lange tijd niks meer mee gedaan.
Tot Paus Clemens XII in 1730 besloot dat het echt tijd voor vervanging was. Zijn naam zie je ook nog gegraveerd op het plakkaat boven de fontein. Clemens XII organiseerde een wedstrijd, die werd gewonnen door Alessandro Galilei. In Rome was er echter oneenigheid dat weer iemand uit Florence de opdracht zou krijgen en dus ging de opdracht naar nummer twee: Nicola Salvi. Salvi was eigenlijk vooral een ontwerper van Theaters. Dat kun je stiekem nog wel een beetje terugzien aan de balustrades en het feit dat je lager staat dan de fontein.
De trevifontein is officieel geopend op 22 mei 1762 door Paus Clemens XIII.
Trevifontein eind 19e eeuw.
Het thema van de Trevifontein is 'de oceaan'. Midden in de fontein, op een reusachtige schelp, vind je de Romeinse zeegod Oceanus. Hij wordt voortgetrokken door twee paarden. Het rechter paard is rustig, maar het linker paard zeer wild. Dit symboliseert de zee: soms kalm en soms zeer onstuimig. In de twee nissen vind je rechts het beeld van de Gezondheid en links het beeld van de Overvloed.
Wie een woordje Italiaans spreekt, zou zelf al achter afkomst van de naam van de Trevifontein kunnen komen: Tre-vi(e) (drie wegen). In de tijd dat de fontein werd geopend kwamen er drie straten uit op het plein. De fontein kreeg daarom al snel de naam Fontein van de drie wegen (Fontana di trevi).
Het is misschien wel de bekendste traditie onder de toeristen in Rome: het gooien van een muntje in de Trevifontein. De traditie kreeg bekendheid door de film Three Coins in the Fountain uit 1954, maar was al bekend voor 1900. Je kunt volgens de traditie één, twee of drie muntjes in de Trevifontein gooien:
Één muntje: Ooit zul je terugkeren in Rome
Twee muntjes: Je zult terugkeren én de liefde van je leven vinden in de Eeuwige stad.
Drie muntjes: Je zult ooit trouwen met een Romein.
En als je het doet, moet je het goed doen: Met je rug naar het water een muntje met je rechterhand over je linkerschouder gooien. En niet omkijken! Alleen dan komen de beloftes volgens de traditie uit.
Dat er veel muntjes gegooid worden, blijkt wel uit het feit dat er in 2016 1,4 miljoen euro uit de Trevifontein is gevist.
Een andere eeuwenoude traditie raad ik je aan te vermijden: het drinken uit de trevifontein. Vandaag de dag staan er zeer hoge boetes op het drinken uit de fontein, terwijl het water uit de Trevi vroeger werd gezien als het beste van de stad. Zo lekker dat als je ervan gedronken had, je wel terug moést komen.
Los van haar schoonheid zelf dankt de Trevifontein haar bekendheid aan de film La Dolce Vita van regisseur Fedrico Fellini uit 1960. Actrice Anita Ekberg begeeft zich 's ochtends vroeg in de fontein, waarna ze wordt gevolgd door haar geliefde Marcello Mastroianni.
De Trevifontein is de afgelopen 250 jaar meerdere keren gerenoveerd. De grootste renovatie begon in 2014 en duurde liefst 16 maanden. Omdat de Italiaanse staatskas niet het vermogen had om de fontein de renoveren, sponsorde het modebedrijf Fendi de renovatie. Er zijn destijds onder andere meer dan 100 LED lichten toegevoegd aan de fontein, waardoor het 's avonds nog beter verlicht is.
Falo is affiliate-partner van Bol.com. Zij beschikken over best wat interessante boeken over Italië, zoals het boek 'Koffiebars en Carabinieri' van Miriam Bunnik. In dit mooi geschreven boek vertelt zij net iets meer over de Italiaanse cultuur dan je in de meeste andere boeken leest.
Meer informatie